Η ποίηση - χθες και σήμερα

George Thomson, «Η ΠΟΙΗΣΗ – ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ», εκδ.  Ο ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 1956

«[…] Οι πίθηκοι μπορούν να χειρίζονται ξύλα και πέτρες, αλλά μόνο τα ανθρώπινα χέρια μπορούν να τα μεταπλάσουν σε εργαλεία.

Το βήμα αυτό υπήρξε αποφασιστικό. Άνοιξε ένα καινούργιο τρόπο ζωής. Ο άνθρωπος εφοδιασμένος πια με τα εργαλεία, μπορούσε να παράγει τα μέσα συντήρησής του αντί απλώς να τα οικειοποιείται […] Από την άλλη όπου απέτυχε να αναγνωρίσει την αντικειμενική αναγκαιότητα των φυσικών νόμων, αντιμετώπισε τον κόσμο γύρω του σάμπως να ήταν δυνατό να μεταβληθεί με μια αυθαίρετη πράξη θέλησης. Αυτή είναι η βάση της μαγείας […] Μαγική πράξη είναι εκείνη με την οποία οι άγριοι προσπαθούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους πάνω στο περιβάλλον τους με το να μιμούνται το φυσικό προτσές, (δηλαδή το φυσικό φαινόμενο), που επιθυμούν να προκαλέσουν […] “Φωτεινό αστέρι, ας ήμουνα κι’ εγώ έτσι ακλόνητο, όπως κι εσύ” [στίχοι του Άγγλου ρομαντικού ποιητή Τζον Κητς]. Γιατί τάχα να λαχταρούνε τ’ αδύνατα οι ποιητές; Γιατί αυτή είναι η ουσιαστική λειτουργία της ποίησης, που έχει πηγάσει από τη μαγεία […]»